Jednog avgustovskog jutra baka Viki dala je obecanje miloj Andjeli i evo to je razlog za ovaj tekst i ove slike.
Ispunjujem obecanje sa velikom radoscu, znam da ce mala Andjela cim dodje kuci proveriti jesam li to ucinila.
Pisem na srpskom jeziku i sigurna sam da cu pogresiti koji padez, ali znam da maloj Andzeli to nece smetati, znam da ce kao i meni biti drago sto sam zapisala i ovekovecila njihovu posetu.
Dana 27-mog avgusta 2011, obardovali su nas svojim dolaskom nasi mladi rodjaci iz Knjazevca. Vracajuci se sa grckih obala, dosli su i pogledali sta rade deda Boro i baka Viki. Uvek kad nam dodju, u nasu kucu ulazi dasak mora, mladosti i radosti. Nasa se tiha kuca napuni Andjelinim osmehom, ona je zaljubljena u nasu kucu i seta sobama gledajuci slike, seta bastom hraneci ribe, grli nas neznim rucicama...bas se radujemo sto je tako srecna !
 |
| Bas je slatka, toliko je mala a voli umetnost ! |
 |
| Evo je kako grli naseg lutka-Noska ! |
 |
| Tu je opet sa noskom ali vide se i zlatne ribice u pozadini ! |
 |
| Opet u blizini zlatnih ribica... |
 |
| Uzivamo u malom japanskom vrtu... |
 |
| Slikamo se.... |
 |
| Evo jos jedna slikica Andjele sa Noskom |
 |
| Deda Boro uziva u drustvu Snezane i Milana... |
 |
| Ovde je umesto deda Bore trebalo da sedi baka Viki, ali nismo se setili, ha, ha | , | | drug put ! |
| |
OBECANJE ISPUNJENO, POZDRAV SLATKOJ ANDJELI, POZDRAV SNEZANI I MILANU I POSALJITE TOPLI POZDRAV RUZI I ZIVKU U SKROBNICI.
Нема коментара:
Постави коментар